Sağlıklı iletişimi engelleyen en önemli unsurlardan biri ve hatta bence ikili ilişkilerde aile içi-özel-genel bütün anlaşmazlıklarda rol oynayan baş aktör. Biz millet olarak bu konuda yapılması gerekenin tam tersi yönde hareket ettiğimizden bizim ülkede üslubunu doğru kullananların oranı doğru kullanmayanlara göre azınlıkta kalıyor. Daha yetiştirilişimizde başlıyor üslupsuzluk. Youtube, ailelerin çocuğa ettirdiği küfürlerle ardından onu izleyenlerin kahkahalarıyla iyi bir davranış yapmışçasına bunu görüntüleyen videolarla dolu.. Yada çocuklara küfürlü tezahürat öğreten babaların videolarıyla..
Küfür, hayatımızın bir parçası olmuş. Artık küfür etmiyorum diye bir karar aldığınızda ortama aykırı bulunuyorsunuz. Oysa ki tam tersi olması gerekirken. Bu durum da ben kişileri değiştiremeyeceğime göre takıldığım ortamları değiştirmek durumunda kaldım. Şöyle bir soru aklınıza gelebilir. Şimdi hiç mi küfretmiyorsun? Elbette ki insan yıllardır çevresinden edindiği alışkanlığı bir anda hemen bırakmak istese bile bilinçaltı ona hemen bıraktırmasa da bu noktada farkındalık önemli. Ayrıca benim küfürü bırakmamın temelinde iyiniyet suiistimali söz konusu. Niyetinden şüphe etmediğim insanların yanımda küfretmelerine müdahale de bulunmuyorum öyle bir müdahale de bulunmam gereksiz de olur. Bunu bir silah olarak kullanıp egosunu tatmin etmek için (bana söylemesi önemli değil) herhangi bir başkasına da söylendiğinde rahatsız oluyorum.
Bu bağlamda yapılması gereken, sizi geriye götürecek dialoglardan, hareketlerden yada ortamlardan ziyade geliştirecek, sıradanlardan sizi ayıracak farkındalığı oluşturmaktır. Belki ilk başta yürüdüğünüz bu yolda zorlanacaksınız ama belli bir mesafe katettikten sonra aradaki farkı sizde hissedeceksiniz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder