Ünlü "Marshmallow Testi" ni duymuşsunuzdur. Bilmeyenler için bu test şu şekilde uygulanıyor. Deneyi yapacak kişi önce çocukla bir odada bulunuyor. Çocuk için oldukça baştan çıkarıcı olan bir çikolatayı çocuğun önüne koyuyor. Çikolatanın yanında bir de zil bulunuyor. Ve şöyle diyor. Şimdi burada bir çikolata var. Benim dışarıda biraz işim var eğer ben gidip dönene kadar beklersen sana bir çikolata daha vereceğim. Ama beni beklemeden bunu yersen sadece 1 çikolata alacaksın. Ve zili çalıp bana haber vereceksin. Ama eğer benim dönüşümü beklersen sana 1 çikolata daha vereceğim. Deneyi gerçekleştiren kişi daha sonra sınıftan çıkıp dışarıda çocuğun davranışlarını gözlemliyor. Çocuk çikolatayı yerse zili çalıp uygulayıcıya haber veriyor ve uygulayan kişi odaya dönüyor ve çocuğa sadece 1 çikolata veriyor.
Peki, çocuk odada bu çekici çikolata ile baş başa kaldığı sırada neler oluyor dersiniz? Deneyi yapan kişi daha odadan çıkmadan çikolatayı mideye indirenler mi ararsınız, yoksa kendini tutup söz verilen ikinciyi kazanmak için odada dikkatini dağıtmak üzere gezinen, koşan, şarkı söyleyen çocuklar mı? Çikolatayı sürekli eline alıp bırakanları mı yoksa biraz bekledikten sonra pes edip yiyenleri mi? Bunların hepsini görmek mümkün. İşte bu sırada deneyi yapan kişinin odaya geri dönmesini bekleyen sabırlı çocuklarla, onun gelmesini bekleyemeyip çikolatayı yiyen çocuklar arasında farka bakılıyor.
Zevki Erteleme Testi ile aslında iki önemli şey gözlemleniyor. Bunlardan birincisi kendini kontrol edebilme becerisi diğer ise bekleyebilmenin onun için ne kadar yapılabilir uygulanabilir bir şey olduğu. Yani çocuğun hem güdülerini kontrol etmesi hem de beklerse daha iyisini kazanmanın mantıklı olduğunu düşünüp karar verebilme becerisini göstermesi bekleniyor. İşin içinde hem duygu hem de mantık var.
Peki biz hazzımızı ne kadar erteleyebiliyoruz? Bazı uçlarda takılmayı seven ve hayata negatif yönünden bakan arkadaşlar yıllardır birtakım söylemlerimden ve davranışlarımdan geri kafalı olduğumu düşünürler ama ya hedeflediğim nokta onların sınırlı düşünebildiklerinin çok daha ilerisindeyse? Benimde hatalarım ve yanlış yaptıklarım oldu, oluyor ve hatta olacak. Aynı yolları deneyip farklı sonuçları beklemek deliliktir demiş Albert Einstein... Söz dönüp dolaşıp gene aynı yere geliyor. Kısa vadede haz aldığınız her şey sizde de uzun vadede memnuniyetsizlik oluşturuyor mu? Kendimizi neden hep sonunda mutsuzluk sarmalına bağlayan işleri yapmaya mecbur hissediyoruz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder